Gepubliceerd in de Stentor, 3 mei 2019, foto
Na tweeënhalf jaar afwezigheid maakte handbalster Myrthe Schoenaker in maart van dit jaar haar rentree in het Nederlands team. Het vriendschappelijke tweeluik met Duitsland zag de in Olst geboren speelster als een onverwacht maar zeer welkom cadeautje. De weken erna speelde ze bij haar Duitse club Vfl Oldenburg de sterren van de hemel. Toch kreeg haar optreden in Oranje geen vervolg. Voor de twee oefenwedstrijden tegen Rusland over vier weken is de oud-speelster van Overwetering, Kwiek en Dalfsen niet opgeroepen.
“De bondscoach geeft nu de voorkeur aan andere speelsters. Vorige keer nodigde hij 22 meiden uit, dit keer zijn dat er 21. Dat gaat dus ten koste van mij. Dan ben ik gewoon niet goed genoeg. Het is keihard, maar zo simpel is het,” stelt de 26-jarige Schoenaker nuchter vast. “Je houdt er rekening mee dat je gepasseerd kunt worden, maar het is een klap. Natuurlijk baal ik er flink van, het zou niet goed zijn als dat niet zo was. Het is een droom om in Oranje te spelen, daar doe je alles voor.”
Schoenaker startte in 2015 haar buitenlandse carrière bij Füchse Berlin en stapte een jaar later over naar København Håndbold. Die Deense topclub ruilde ze afgelopen zomer in voor de Duitse middenmoter Vfl Oldenburg. “In mijn twee seizoenen in Kopenhagen speelde ik weinig. Hier maak ik meer speelminuten en heb ik een belangrijke rol binnen het team. Daarvoor ben ik ook naar deze club toe gekomen. Wedstrijden worden meestal op details beslist en vaak in de slotfase. Als je langer speelt en dus vermoeid raakt, moet je toch je concentratie vasthouden en de juiste keuzes blijven maken. Dat leer je alleen als je veel speelt.”
Als spelverdeelster en topschutter ontpopte Schoenaker zich tot een onmisbare pion binnen de Bundesligaploeg. Dat ontging de nieuwe bondscoach Emmanuel Mayonnade ook niet. Nadat vedette Nycke Groot zich niet meer beschikbaar stelde voor Oranje moest de Fransman op zoek naar een nieuwe spelmaker. “Zij speelt op dezelfde positie als ik, dus natuurlijk schoot het wel even door mijn hoofd dat haar afwezigheid kansen bood voor mij,” erkent Schoenaker. “Toch was het alsnog een grote verrassing dat ik werd opgeroepen. Ik zag mijn selectie echt als een cadeautje. Ik durfde er bijna niet meer op te hopen, maar tegelijkertijd heb ik ook nooit de hoop opgegeven.”
Over haar optreden tijdens de trainingsstage in Groningen is Schoenaker, die het handbalspel leerde bij Overwetering in Olst en al op jonge leeftijd overstapte naar Kwiek en even later Dalfsen, kritisch. “Ik ben niet helemaal tevreden over wat ik heb kunnen laten zien. Maar zo’n week motiveert wel enorm. Je ziet precies aan welke dingen je moet werken.” Dat bleek ook in de praktijk. In de weken na de twee oefenduels beleefde Schoenaker haar beste periode voor haar Duitse werkgever. Dat maakte de teleurstelling des te groter toen ze hoorde niet opnieuw voor Oranje geselecteerd te zijn. “De concurrentie op mijn positie is groot. Toen ik een paar jaar terug voor Oranje speelde, hoorde ik ook nooit bij de laatste zestien. Ik was altijd reserve. Het klinkt heel hard, maar het is wel de werkelijkheid: de een haar blessure is de ander haar brood. Anderen zijn op dit moment beter. Het enige wat ik kan doen, is keihard trainen en goed presteren bij mijn club, zodat de bondscoach hopelijk niet om me heen kan.”