Herman heeft een nieuwe hobby. Schilderen. Om preciezer te zijn: kunstschilderen. Hij zit zelfs op les. Je bent immers nooit te oud om te leren. Inmiddels heeft Herman al meerdere kunstwerken op zijn naam staan. Wij hadden er nog nooit een gezien. Daar kwam tijdens de nieuwjaarsreceptie van Sportclub Wesepe, waar Herman werd gedecoreerd vanwege zijn zestigjarig (!) lidmaatschap, verandering in.

Een van de opdrachten tijdens zijn cursus had de titel ‘Élégance in dans’. Tegen een blauw-witte achtergrond van de maan moest een abstracte danseres getekend worden. Daar was Herman het niet helemaal mee eens. Blauw-wit werd rood-geel, de maan veranderde in de zon en de danseres werd een voetballer. Of Herman er in de les mee wegkwam, is ons niet duidelijk geworden, maar het resultaat mocht er zijn.

Iets meer dan zes jaar geleden beleefde ik mijn absolute hoogtepunt in mijn handballoopbaan. Met dames 1 speelden we al enkele jaren in de top van de hoofdklasse. Dat seizoen zou ons seizoen worden. Maar er was ook Wijhe, dat dezelfde geschiedenis en dezelfde plannen had. Onderling waren de verschillen klein. Zo ook die uitwedstrijd in de Speelbrink, de toenmalige sporthal van Wijhe. Na een spannend duel met veel en fel meelevend publiek klonk het eindsignaal bij een stand van 22-22. Wij hadden echter nog een vrije bal tegoed. Ik mocht aanleggen op rechts met zes rode Wijhenaren voor me en daarachter de keepster. Ik hoorde haar zeggen: ‘Ik zie haar niet’. En dat bleek. Mijn bal vloog strak linksboven in de kruising. Wow! Ik draaide me om en zag mijn teamgenoten op me af stormen. Wat was dat gaaf!

Als trouwe supporter maakte Herman deze apotheose mee. Zes jaar na dato blijkt ook hij dat moment niet vergeten te zijn. Op zijn rood-gele doek schilderde hij een sierlijke voetballer, geïnspireerd op Dennis Bergkamp en diens fabuleuze aanname en doelpunt tegen Argentinië op het WK van 1998. Binnen onze omnivereniging moest er uiteraard ook een schilderij komen met een handbalster erop. En op wie baseerde hij die?

Ik dacht dat het niet mooier kon worden dan toen in oktober 2012. Maar ik had het fout. Herman, nogmaals bedankt!