Gepubliceerd in de Stentor, op deStentor.nl en op HandbalOost.nl, 28 september 2018, foto Gerard Vrakking
Het is bijna niet voor te stellen: Wijhe met slechts één ‘Nijboertje’ in de hoofdmacht. Al jaren schitteren de tweelingzussen Pauline en Janine Nijboer (25) samen op de rechterflank van de Sallandse club. Twee kampioenschappen en de promotie naar de tweede divisie maakten ze samen mee. Nu moet Janine het alleen doen. Reisplannen van haar zus zorgen voor een unieke scheiding.
“Al vanaf de kabouters handballen we elk jaar in hetzelfde team. In de C1 zijn we samen Nederlands kampioen geworden,” herinnert Pauline zich nog goed. “We voelen elkaar perfect aan. We staan allebei op de rechterkant. Janine op de hoek, ik in de opbouw. Als we een break-out lopen, weten we precies waar de ander loopt.” Janine moet het dit seizoen, voor het eerst in bijna twintig jaar, zonder die vanzelfsprekendheid doen. “Pauline zet veel druk en geeft me makkelijke balletjes. Natuurlijk ga ik dat missen. Ik zal dit jaar veel naast Anouk Mulder en Sara ten Kate spelen. Dat komt zeker ook goed. Maar met hen moet ik meer bespreken, met Pauline doe ik alles op gevoel.”
Verschillen
Ze delen veel, de beide zusjes. “We hebben dezelfde vriendinnen en zelfs onze vrienden zijn weer vrienden van elkaar,” vertelt Pauline. “We werken allebei in de zorg en gaan regelmatig samen op stap. We willen ook altijd hetzelfde. Vorig jaar zijn we samen naar Nicaragua geweest. Daar hoefden we niks af te spreken. We hebben altijd dezelfde plannen en ideeën.” Toch zijn er ook genoeg verschillen. “Uiterlijk bijvoorbeeld,” begint Janine. “We lijken niet sprekend op elkaar en Pauline is wat langer dan ik ben. Ik ben smaller, ieler. Daardoor hikte ik vaak tegen de selectieteams aan, terwijl Pauline direct in het hoogste team zat. Maar ook innerlijk verschillen we van elkaar. Zij is de denker, ik ben impulsiever. Dat zie je terug in het veld. Ik doe meestal voordat ik denk.”
Pijn
5 november vertrekt Pauline met haar vriend Douwe Booij, middenvelder van het eerste voetbalelftal van Wijhe, naar Australië. “Daar gaan we vier maanden reizen en werken. Vervolgens trekken we nog een maand of twee met een camper door Nieuw-Zeeland.” Waar haar vriend tot aan vertrek wel in het eerste uitkomt, moet Pauline sportief gezien een stapje terugdoen. “Ik heb de pech dat we een grote selectie hebben. Onze trainster geeft de voorkeur aan speelsters die er het hele seizoen zijn, daarom sta ik nu in het tweede. Dat snap ik helemaal, maar ik had toch graag die vijf wedstrijden nog meegedaan.”
Niet alleen Janine en Pauline gaan elkaar missen. “We horen vaak dat de Nijboertjes elkaar zo goed weten te vinden. Mensen vinden het jammer dat we nu niet samen spelen. Ze houden van ons fanatisme, dat we op elke bal duiken als dat nodig is,” weet Janine. Ze was haar zus graag achterna gereisd. “Maar dat doe je niet ‘even’ naar Australië. Bovendien is het niet te betalen.” In mei zet Pauline weer voet op Nederlandse bodem. “Dan sluit ik direct weer aan voor de voorbereiding op het nieuwe seizoen. Want ja, het doet wel een beetje pijn dat ik nu zo lang niet handballen kan. Maar ik heb er natuurlijk wel een mooie reden voor.”