Alleen dwingende dokters krijgen Veenstra aan de kant

Gepubliceerd in de Stentor en op deStentor.nl, 6 maart 2020, foto Arjan Gotink

VORDEN – Over haar opa, die tot zijn 85e volleybalde en tot zijn overlijden vorig jaar regelmatig bij haar wedstrijden kwam kijken, wil Jade Veenstra het wel hebben. Of over haar overstap van het Doetinchemse Orion 2 naar Dash in Vorden waar ze het spelplezier terugvond: ook prima. De blessure van de 24-jarige spelverdeelster mag achterwege blijven. “Ik zeg altijd dat het hartstikke goed gaat. Zo lang ik dat zeg, geloof ik daar ook in.”

Het optimisme van de Doetinchemse wordt inmiddels flink op de proef gesteld. Op dringend advies van de medici blijft de aanvoerster de komende wedstrijden op de bank. Juist nu de competitie de beslissende fase ingaat en haar ploeg hard moet knokken om boven de degradatiestreep te komen. “Het is ontzettend frustrerend. Je kan niets doen, je kunt je team niet helpen. Het is echt helemaal niks.”

Maandenlang speelde Veenstra met een lading pijnstillers en een speciaal geprepareerde sportschoen. “Ik heb klachten aan de hiel van mijn linkervoet. Als daar druk op komt, kan ik niet meer lopen van de pijn. Op aanraden van mijn fysiotherapeut heb ik daarom een gat gezaagd achter in mijn schoen. Dat hielp.” Pijnvrij was ze nooit. “Maar ik ging gewoon volle bak, want ik mocht spelen. Gas terugnemen is niets voor mij. Ik heb allerlei onderzoeken en behandelingen gehad: foto’s, scans, MRI’s, spuiten en een zenuwonderzoek. Conclusie: ze weten niet wat het is. Maar ze verzekerden me wel dat verder spelen het niet erger kon maken.” Door een biopsie een aantal maanden geleden verslechterde de boel wél. “Ook daar kwam niets uit, maar er zit nu wel een gat in mijn voet. Dat wil maar niet dichtgaan en is gaan ontsteken.” Nog meer pijn. “Ik heb drie weken niet gewerkt en ben inmiddels aan mijn vijfde antibioticakuur begonnen. Ik kan alleen nog op slippers of Uggs lopen. Al mijn outfits gaan eraan.”

Overstap

Vier jaar terug stond Veenstra op het punt het volleyballen vaarwel te zeggen. Bij Orion in haar woonplaats had ze het niet meer naar haar zin. “Mede op aanraden van mijn ouders en twee zussen, die allebei nog wel bij Orion volleyballen, ben ik bij andere verenigingen gaan kijken. Het werd Dash. Ik heb geen moment spijt gehad van die beslissing.” Vorig jaar promoveerden de Vordense volleybalsters tot hun eigen verrassing naar de eerste divisie. “Het ging zo goed, en dat met onze jonge ploeg. Dit jaar is het lastiger en hopen we ons te handhaven. De p/d-wedstrijden moeten we kunnen halen.”

Dat is doel een. Doel twee is erachter komen wat er met haar voet aan de hand is. “In het ziekenhuis in Amsterdam schrokken ze ervan hoe mijn huid eraan toe is. Ik moest direct rust houden. Het gat moet nu eerst helen en dan gaan ze verder onderzoeken.” Het dringende doktersadvies is de enige reden dat Veenstra nu niet volleybalt. “Met de aangepaste schoen en pijnstillers ging het meestal wel. Ik zou het zo weer doen. Alles liever dan dit.”

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *