Twee jaar geleden vond ik midden op de weg een paar witte sportschoenen, met gebruikte sokken ernaast. Ik kon ze niet laten staan en nam ze mee naar huis. Iemand moest ze toch missen? Nooit meer iets over gehoord. Onder lichte dwang heb ik ze een aantal weken later weggegooid. Maar het bleef nog lang in mijn hoofd rondspoken: hoe kwamen die gympen daar toch terecht?
Ik heb me er inmiddels bij neergelegd dat dit een van die vele onbeantwoorde vragen in mijn leven blijft. Er is onlangs echter een nieuw raadsel bij gekomen waar ik vooralsnog de oplossing niet van weet. Want wie is Hans Snoek? Ik begrijp dat dit wat inleiding nodig heeft.
Als ik even wat rust wil, ga ik een stukje lopen. Dat kan hier op de Eikelhof met al zijn mooie paadjes en bossen heel goed. Langs een van de vele wandelroutes staat een houten bankje met een tekstbordje erop. ‘Morgen komt de zon weer op’ valt erop te lezen. Met daaronder ‘Hans Snoek 1934-2005’. Mooie tekst. Optimistische woorden. Waarheid als een koe. Maar wie is toch die Hans Snoek? Een rondje Google levert me drie min of meer bekende Hans Snoeken op.
De eerste en meest bekende Hans Snoek was danseres en oprichtster van het Scapino Ballet. In haar leven ontving ze twee koninklijke onderscheidingen, eenmaal de Zilveren Anjer een ook nog de Yad Vashem-penning voor haar hulp aan Joodse onderduikers in de Tweede Wereldoorlog. Een grote naam, zonder twijfel. Maar helaas niet de Hans Snoek van mijn bankje. De danseres werd geboren in 1910 en overleed in 2001. Geen 1934-2005 dus.
Nummer twee dan: zanger en entertainer Hans Snoek uit Den Bosch met hits als ‘Zing en lach met mij’, ‘Waarom waarom waarom’ en ‘Als de zomer komt’ op zijn naam. ‘Morgen komt de zon weer op’ zou niet in dat rijtje misstaan. Maar nee, zanger Hans Snoek is geboren in 1963 en treedt nog steeds op. Hij kan dus ook van mijn lijstje af. Dat geldt eveneens voor mijn laatste optie. Theoloog Hans Snoek is actief docent op hogeschool Windesheim.
Maar wie is deze Hans Snoek met zijn opbeurende woorden dan wel? Is het een onbekende dichter wiens werk nooit online is verschenen, maar wel voor een deel op dit Eikelhofse bankje? Of is het een lokale bekendheid, een oud-inwoner van de Eikelhof misschien, aan wie dit bordje een soort eerbetoon is?
Met het weggooien van de witte sportschoenen heb ik twee jaar geleden dat mysterie achter me kunnen laten. Maar dat bankje krijg ik niet weg. Ik heb het geprobeerd. Niet te doen.