Zutphense Sarah in sneltreinvaart naar Europese atletiektop

Gepubliceerd in de Stentor en op deStentor.nl, 29 juni 2018, foto Patrick van Gemert/Zutphens Persbureau

Al op haar vierde legde Sarah Peerik (15) alles rennend af. Nu, elf jaar later, komt de Zutphense atlete uit op het EK onder 18. Op de 3.000 meter hoopt ze stiekem volgende week een podiumplaats te veroveren. “Als ik de kopgroep bij kan houden, maak ik met mijn sterke eindsprint een kans.”

De laatste zware training heeft ze achter de rug. Na een flinke warming-up van drie kwartier volgden tien versnellingen van 400 meter. “Meestal vind ik trainen leuk, maar af en toe is het erg zwaar. Woensdag was zo’n training. Tussendoor had ik slechts negentig seconden om op adem te komen.” Na negen rondes over de atletiekbaan op Papendal twijfelde de vwo-scholiere over de laatste. Ze keek opzij en vond de ogen van haar vader. Oké, zag hij haar denken, nog eentje dan.

Vader Jan weet wel waarom zijn dochter zo snel is. “Ze heeft de juiste bouw voor de middellange afstanden: smalle botten, slanke heupen, lange benen. En ze slaapt goed. Ze maakt nachten van elf uur, daar is ze heel gedisciplineerd in.” Bovendien zat het hardlopen er al vroeg in. “Op haar vierde deed ze altijd al wedstrijdjes en legde ze alles rennend af, ook binnen in huis.”

Taperen

Na het afzien van afgelopen woensdag draait het de komende dagen om ‘taperen’, zoals dat in hardloopjargon heet. “Ruim een week voor een wedstrijd moet je gas terugnemen,” weet de jonge Peerik. “Natuurlijk doe ik nog wel wat rustige loopjes en een paar versnellingen, maar het belangrijkste is dat ik energie spaar.”

Want volgende week vrijdag moet het gebeuren. Dan snelt de hardloopster van de Zutphense atletiekvereniging Hanzesport over het tartan in het Hongaarse Györ. “Ik had wel gehoopt, maar zeker niet verwacht dat ik me daarvoor zou kwalificeren. Ik hoor bij de lichting 2001/2002, de B-junioren. Omdat ik geboren ben in december 2002 ben ik meestal de jongste.”

Toch lijkt een podiumplek geen onbereikbare droom. “Een Française is overduidelijk de beste. Ik verwacht dat zij van meet af aan op kop loopt en het tempo hoog houdt. Dat is niet in mijn voordeel. Maar ik heb een goede eindsprint. Als ik de kopgroep bij kan houden, maak ik misschien kans op een podiumplek.”

Shirtje ruilen

Ze zegt het uiterst voorzichtig, bang dat het anders zal tegenvallen. Maar dat ze talent heeft, staat buiten kuif. Na korte uitstapjes bij ballet en hockey leerde ze het hardlopen bij de atletiekvereniging in haar woonplaats. Het was haar toenmalige trainer, de Somalische Dahir Hasan, die haar opmerkte. “Van hem heb ik veel geleerd, vaak zonder dat hij wat zei. Hij is een heel slimme trainer.” Niet veel later nodigde Honoré Hoedt – onder wie ook Sifan Hassan lange tijd trainde – haar uit om zich aan te sluiten bij de talentengroep van Loopland Gelderland. Daarna ging het hard.

Inmiddels staat Peerik met haar pr van 9.42,10 in de top tien van Europa binnen haar leeftijdscategorie en maakt ze deel uit van de Nederlandse selectie. “Gisteren was de teampresentatie. Ik heb echt ontzettend veel kleding gekregen. Vier lange broeken, meerdere polo’s, jasjes, korte broeken,” somt Peerik op. Shirtje ruilen zit er echter niet in. “Ik hoop volgend jaar op het EK onder 20 uit te mogen komen, al liggen de limieten daarvoor heel hoog. Dan mag ik diezelfde kleding weer aan. Het is dus niet handig om nu al wat weg te geven.”

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *